Lösemi hastalığı yalnızca hastayı değil ailesini de hayatını değiştiriyor. Ailenin yaşadığı maddi ve manevi sıkıntılar, hastanın moral ve motivasyonunu hasebiyle da tedavisini etkiliyor. Ailesinin ömründe her şeyin eski üzere sürmekte olduğunu görmenin hastaya Sıkıntı vereceğini söyleyen DoktorTakvimi uzmanlarından Prof. Dr. Kadri Yamaç, lösemili hastalarının ailelerine, hastaya nasıl yaklaşması gerektikleri konusunda Kıymetli bilgiler veriyor.

Lösemi, sırf hastalığı olan kişiyi değil, tıpkı vakitte ailesini de maddi, manevi bütün hayatını etkiliyor. Hastaların aileleri ruhsal, toplumsal ve ekonomik Çeşitli problemlerle karşı karşıya geliyorlar. Bunların Çabucak hiçbirisi daha evvelce deneyimledikleri cinsten olmadığı içinde Aka bir şaşkınlık ve çaresizlik yaşayabiliyorlar. DoktorTakvimi uzmanlarından Prof. Dr. Kadri Yamaç, “Aile içinde bütün duygusal ve maddi şartlar öylesine değişiyor ki her bir durum için farklı ayrı adaptasyon süreçlerine gereksinim duyuluyor. Yaşanan birinci ve en yıkıcı tesir, teşhisin öğrenilmesiyle oluyor. Hastalık sürecinde kişinin ve ailesinin hastalık ve tedavi süreciyle ilgili kâfi seviyede bilgilendirilmesi gerekiyor” diyor.

Hastanın kendini dışlanmış hissetmemesi tedavi süreci için Fazla önemli

Tedavi sürecinde geleceğe ilişkin umutların canlı tutulmasının Fazla Değerli olduğunu söyleyen Prof. Dr. Yamaç, yaşanan sürecin süreksiz olduğuna Evvel ailenin inanması gerektiğini, akabinde da bu inancın hasta ile paylaşılmasının Kıymetli olduğunu belirtiyor.

Böyle Önemli bir hastalık karşısında mevt korkusunu birebir yaşayan ve en Fazla korkan şahıs hastanın kendisi oluyor. Bu süreçte ne olursa olsun, her şeyin eski üzere sürmekte olduğunu görmenin hastaya Aka Güç ve motivasyon verdiğini anlatan Prof. Dr. Yamaç, şöyle devam ediyor: “Aile olağan hayat sistemlerini Mümkün olabildiğince yürütmeye çalışmalı. Hastalar bu süreçte aile fertlerine karşı sert, kimi anlamsız yansılar gösterebiliyor. Bu Cin yansılara kaşı ailenin Fazla sabırlı olması ve empati yaparak irtibat kurması gerekiyor. Hasta, reaksiyonlarında haksız görünse bile, ona anlayışla yaklaşmak gerekiyor. Yaşanan maddi meseleler hastaya yansıtılmamalı, en azından kısıtlı haliyle ve Olumlu olarak paylaşılmalı. Aileye yük olduğunu düşünmek hastayı üzerek uğraş gücünü azaltıyor. Hiç paylaşılmaması da tahminen dışlanmışlık duygusu yaratabiliyor. Aile yaşanan aktüel İç problemlerinin bir kısmını paylaştığında hasta kendisinin aileden kopmuş hissetmiyor. Lakin nelerin paylaşılacağı konusunda profesyonel Teklif – takviyenin faydalı olabileceğini düşünüyorum.”

Aileler olağan hayatlarını sürdürünce vicdan azabı çekebiliyor

Endişe, gerilim, mutsuzluk üzere durumlar baş edilemez hale geldiğinde aile fertlerinin profesyonel ruhsal takviye almaktan kaçınmaması gerektiğinin altını çizen Prof. Dr. Yamaç, kelamlarını şöyle sürdürüyor: “Aileler tedavi süreci uzadıkça kendilerini, kendi toplumsal etraflarından ve Şayet varsa Örneğin Beğeni aldıkları hobi gibisi uğraşlarından Geri çekiyorlar. Bu Cin faaliyetlerde bulunmak onlarda vicdan azabı yaratabiliyor. Halbuki bu Cin kopuşlar aile fertlerinde tükenişe ve depresyona yol açabiliyor. Aile fertleri bir yandan hastaları ile ilgilenirken kendilerinin de fizikî ve ruhsal taraflardan sağlam olmaları gerektiğinin şuurunda olmalılar. Süreç zordur. Hasta aileleri bu sürece ilişkin sıkıntıları, başta doktorları olmak üzere sıhhat çalışanları ve bir psikolog takviyesi ile daha kolay aşıyorlar.”

Kaynak: (BYZHA) – ak Haber Ajansı