(BSHA – özel Haber) Kahramanmaraş merkezli zelzele 10 vilayette derin yaralar açarken, zelzele bölgelerinden ülke geneline de bir göç dalgası oluşmaya başladı. Malatya’da zelzele felaketini yaşayan, oturduğu mesken ağır hasar Meydan 24 yaşındaki Hemşire İrem Kaçar, annesi ile Bir arada İzmir’in Karabağlar İlçesindeki bir arkadaşının yanına geldi.

Eski İzmir semtinde bir Özel hastaneye, kente geldiğinin üçüncü gününde Amel müracaatında bulundu ancak depremzede olduğunu söylemedi. Hastanenin yetkilisi CV’sinde memleketini görünce ‘depremzede misin?’diye sordu ve İrem hemşireyi işe aldı. İrem Hemşire, artık annesiyle birlikte sıfırdan bir hayat kurmaya çalışırken, başta yetkililerin ve herkesin sarsıntıya karşı hazırlıklı olması ve ne Önlem alınacaksa alınması davetinde bulundu. 

Deprem felaketine Malatya’da yakalanan Hemşire İrem Kaçar ve annesi 10 gün zelzele bölgesinde kaldıktan sonra, uçakla İzmir’e geldi. Burada bir düzey kurduktan sonra Malatya’daki anneannesini de yanına almayı planlayan, çalışmaya Fazla erken yaşlarda başlamış, 7 Yıl tecrübeli Ağır Bakım Hemşiresi İrem Kaçar, Karabağlar semtinde Özel bir hastanede Amel bularak tekrar hayata dönmeye çalışıyor. “Geride bıraktıklarımın, toprağa verdiklerimin, bu zelzelenin acısını 50 Yıl da geçse unutmamam” diyen ilim sıhhat Haber Ajansı’nın (BSHA) ulaştığı Hemşire İrem Kaçar, Aka zelzelenin yaşandığı 6 Şubat gününü anlattı. Arama kurtarma çalışmalarından, yardım sürecine kadar pek Fazla bahiste bilgiler veren Kaçar, zelzele anını ve sonrasından bahsetti. 

“Üzerimizde Bir Huzursuzluk Vardı”

“İşten geldiğim bir gündü annemin de o denli. İkimizde Fazla yorgunduk. Gereksiz bir huzursuzluk vardı. Sonraki gün için bir sürü plan yapmıştık. Uyuduk. önce sese uyandım” diyerek zelzele anını anlatan Hemşire Kaçar, “ Annem döndü üzerime kapandı. Beni sakinleştirmeye çalıştı. O sırada bir binanın yıkılış sesini duydum. Annem kulaklarımı kapattı. Sarsıntı durur durmaz kendimizi dışarı attık. Etraftaki binaların yıkıldığını gördük. İki saat kadar rastgele bir yardım ulaşamadı. Dışarı kaçabilenlerle Bir arada arama kurtarma çalışmaları yapmaya çalıştık. Öbür sıhhat çalışanı arkadaşlarım da vardı. Onlarla organize olmaya çalıştık. Adleri aldık liste yaptık. Komşu enkazlarda kurtarma çalışması yaptık. Birinci iki saat Fazla yorucuydu ve kar yağıyordu. Birinci iki saat ambulanslar falan ulaşamadı” dedi. 

AFAD’ın Mahallî Grupları Koordine Olamadı

Malatya’da zelzeleden sağ kurtulan lakin meskeni ağır hasar Meydan Hemşire İrem, sarsıntıdan bir müddet sonra çalıştığım hastaneye gitti. Hastanede yıkım yoktu lakin hastanenin yanındaki otel yıkılmıştı o yüzden hastanede hasarlıydı. Hastaları tahliye ettiler hastaneyi kapatıp yine yıkıntı önlerine gittiler. Arama kurtarma çalışmaları hakkındaki süreçten bahseden Hemşire Kaçar, “AFAD’ın Mahallî gruplarında bir koordine olamama durumu vardı ki onlar da depremzedeydi sonuçta. kent sorumlusu da yıkıntı altında kalmıştı. Bir iki saat sonra arama kurtarma çalışmalarına başlandı lakin o kadar Fazla yıkım vardı ki kar yağışı Fazla zorluyordu. Kente iki giriş var. Biri Elazığ tarafıdır. öbür batı tarafındaki köprü ziyan gördüğü için ulaşımda da Fazla kahır vardı. Mescitlerden anonslar yapılıyordu. Meskenlere girmeyin diyorlardı. Kar yağışı suratını arttırdıkça yıkıntı altlarından gelen sesler yavaş yavaş kesilmeye başladı. Birçok arkadaşımı kaybettim bir kaçını yıkıntı altından kendim çıkardım. Daha birkaç gün Evvel oturduğumuz görüştüğümüz komşularım, arkadaşlarım artık yoklar”  diye anlattı yaşadıklarını. 

“Belediye Otobüslerinin İçinde Bekledik”

Arama kurtarma grupları ve çadır konusunda eksikliklerin birinci saatlerde ve öteki günlerde de yaşandığını söyleyen Kaçar, üçüncü gün itibariyle Malatya’da da daha görünür çalışmalar olduğunu belirtti. zelzele günü sabah saat 06.00 civarlarında belediye otobüslerinin yıkımların yaşandığı alanlara gelmeye başladığını belirten İrem Hemşire, “Belediye otobüslerinin içine sığındık. Çadırlar kurulana kadar her mahallede belediye otobüsleri oldu. Kar Fazla ağır yağıyordu. yıkıntı çalışmaları Fazla zorlaşacaktı anlamıştık” diye konuştu.  

Üstü Karla Kaplı Enkazlara Dokunulmamıştı

İkinci zelzeleye teyzesinin konutunda yakalanan İrem şöyle konuştu: “Karnımızı doyurmak için bir şeyler hazırladık fakat yiyemedik. Bir müddet sonra Yeniden sallanmaya başladı. İkinci bir zelzele daha oldu. Öylece kalakaldık. Annem, teyzem, anneannem, dayım. Tekrar kendimizi dışarıya attık ve köye gerçek yola çıktık. Eski Malatya’ya merkeze 25 km uzaklıkta. Köyde Biricik göz bir odamız vardı. Kalabalık bir biçimde oradaydık. Kendi imkanlarımızla çadır kurduk. Aralık orta merkeze gidip köye döndük. Köye yardımlar 4-5 gün sonra geldi. Köy konutunda olan şeylerle yönetim etmeye çalıştık. Çorap gelmişti ve Fazla sevinmiştim hava Fazla soğuktu. İnternet derdi şebeke sorunu vardı hepimiz telefonları sıraya koyup şarj ediyorduk. Dönüşümlü telefon kullandık. Köyde elektrik vardı ancak şebeke suları Üzücü haldeydi. Zelzelenin üçüncü gününde yine Malatya merkeze giden Kaçar, “Ses gelen yerlere daha Fazla yöneliyorlardı. Enkazların üstleri karla örtülmüştü. Oradan o enkazlara bakılmadığını anladım” dedi. 

İzmir’de Sıfırdan Bir Hayat!

İzmir’de İhtiyar bakım branşında üniversitede okuyan Hemşire İrem Kaçar, “Havaalanları, otogarlar, şimendifer garı ulaşım problemleri vardı. Bir uçakla annemle birlikte İzmir’e geldik. Uçağa binince gitmek zorunda olmak beni Fazla üzdü. Uçaktan inince apansız teğe sarsıntının olmadığı, binaların olmadığı bir yerde olmuş olmak Fazla Tuhaf geldi. Arkadaşımın konutundayız, üçüncü gün Amel bakmaya başladım. İzmir Karabağlar’da bulunduğumuz meskenin yakınında bir Özel hastane olduğunu söylediler. Çıktım gittim” diye konuştu. 

İş Müracaatında Depremzede Olduğumu Söylemedim

Karabağlar Eski İzmir mevkiinde Özel bir hastaneye Amel müracaatına giden İrem, müracaat yaparken depremzede olduğunu söylemiyor. “Depremzede olduğum için bana acıyıp da Amel vermelerini istemedim” diyen Hemşire Kaçar, “CV’me bakan yetkili Elmas Hanım, Malatya’yı görünce depremzede misin? diye sordu. Evet dedim. Ve işe alındım. İşe girmiş olmak, bir nebze de olsun bize yeni bir hayata başlarken ümit verdi fakat doğup büyüdüğüm yeri terk etmek zorunda olmak Fazla acı. Hala arkadaşımın konutundayız. Kiralar Fazla yüksek. fakat umudumuzu kaybetmiyoruz. Bir halde toparlamak zorundayız” halinde konuştu. 

1,5 Dakika çok Uzun Bir Süreymiş

“Deprem ya da rastgele bir felakete karşı hazırlıklı olmak gerekirmiş bunu Fazla âlâ anladık. Cahit Sıtkı Tarancı’nın şiirini okudum dün. “Memleket İsterim, ne Varlıklı ne yoksul olsun, ne sen ben farkı olsun, kış günü herkesin meskeni olsun” Hoş bir hayatımız vardı artık yok. Mahallemiz vardı. Fırınımız, kasabımız, komşularımız. iri bir ailemiz vardı. Hepsi yok oldu. 50 sene de geçse bu olayı unutamayız. çok sevdiklerimizi, yakınlarımızı, Derhal derhal bütün komşularımızı kaybettik. Bir gün kesinlikle Malatya’ya Geri döneceğiz” dedi. (BSHA – ilim ve sıhhat Haber Ajansı)