Önce pandemi akabinde Kahramanmaraş zelzeleleri karavanlara olan ilgiyi artırdı. Uzmanlar insanların Emniyet telaşı ile karavanlarda yaşamayı bir alternatif olarak gördüğünü söylüyor. Üsküdar Üniversitesi İnsan ve cemiyet Bilimleri Fakültesi Sosyoloji Kısmı Dr. Öğr. Üyesi Nihan Kalkandelen “Karavan, kök saldığınız yerden süreksiz müddetliğine uzaklaşabilme, hayatın yorgunluğuna bir mola verebilme lüksüydü. Bugün yaşadığımız kurallarda ise karavan hayatının manası Fazla daha farklı. Bu Defa kentin kalabalıklığından uzaklaşıp kendi konfor alanımızı kurmak değil, Emniyet duvarlarımızı inşa edebilme telaşı bizi bu taşınabilir yaşantıya itmiş durumda. Eşyanın, dekorasyonun manasını yitirdiği bir tertipte yalnızca gereksinimimiz kadar eşya ile hayatta kalmak önceliğine sahibiz.” diyerek yaşanan davranış değişimini açıklıyor.
Üsküdar Üniversitesi İnsan ve cemiyet Bilimleri Fakültesi Sosyoloji Bölümü Dr. Öğr. Üyesi Nihan Kalkandelen, depremin akabinde Temel muhtaçlıkları karşılamada yaşanan imkânsızlıkların, insanları, bu sorunlarla yüzleşmeyecekleri bir hayat kurgulamaya ve karavan hayatına yönlendirdiğini söylüyor.
Mücadele toplumsaldan kişisele dönüşüyor
Dr. Öğr. Üyesi Nihan Kalkandelen olağanüstü durumlar karşısında yeni olağanlara adapte olmaya çalıştığımızı ve hayatta kalabilmek için gayret verdiğimizi belirterek, “Her gayret toplu nitelikte olduğunda ve ortak şuurla şekillendiğinde daha kalıcı tesirler bırakabilirken, burada uğraşımız kişisele dönüşüyor. Kendini inançta hissetmeyen ve güvenliğinin korunacağına dair inancını yitiren insanın kendini muhafaza yolu olarak bakabiliriz bu duruma. Öte yandan herkesin kendi tahlilini üretebildiği bir yapıda toplumsallığın sürdürülmesi güçleşiyor.” dedi.
İnsanlar betonarme binaların içinde tasayla yaşamak istemiyor
İnsani barınma hakkının yanlış yapılanma nedeniyle gaspa uğradığına dikkat çeken Kalkandelen, “Yaşanan zelzelenin büyüklüğü ve zihinlere kazınan Istırap sonuçları karşısında beşerler, kendilerine Ömür alanı kurma uğraşında, bir diğerinin elleriyle yapılmış betonarme binaların içinde dertle Ömür sürmek yerine kendi inançlı ve dokunulmaz, yıkılmaz alanını yaratmaya tutunuyor. Bunun nedeni insani barınma hakkının yanlış yapılanma nedeniyle gaspa uğramış olması ve insanın devayı kendi prosedürleriyle bulması. fakat bu kalıcı ve tesirli bir tahlil olduğunu tartışmak gerekir. Bundan sonra zelzele tehdidi altında olan herkesin karavanda yaşaması ve karavan kentlerin taşınabilir insanları olma fikri epeyce düşündürücü.” dedi.
Karavan hayatın yorgunluğuna bir mola Eda lüksüydü
Karavan hayatının ayırt edici özelliklerinden bahseden Dr. Öğr. Üyesi Nihan Kalkandelen, “Karavan, kök saldığınız yerden süreksiz müddetliğine uzaklaşabilme, hayatın yorgunluğuna bir mola verebilme lüksüydü. Keyfe acı konargöçer yaşamak, Ömür alanını beraberinde götürmek ve Özgür hissetmek üzere bir gerçeğimiz vardı. Karavan hayatı kendi zevkimize nazaran vaktimizi planlayıp, tabiatla buluşmak için bir aracıydı. Üstelik minimalist bir Ömür üslubu tatmin hissimizi ya da konfor alanımızı zedelemiyordu. Bir kentte kök salmış sistemli hayatımızı sürerken, karavan tahminen de kendi vaktini yönetebilme gücünü bize verdiği için cazipti.” kelamlarıyla devam etti.
İhtiyacımız kadar eşya ile hayatta kalmak önceliğine sahibiz
Bugün yaşadığımız koşulların değiştiğini söyleyen Kalkandelen, “Karavan hayatının bu sefer manası Fazla daha farklı. Bu Sefer kentin kalabalıklığından uzaklaşıp kendi konfor alanımızı kurmak değil. Yıkılma riski olmayan Emniyet duvarlarımızı inşa edebilme korkusu bizi bu taşınabilir yaşantıya itmiş durumda. Eşyanın, dekorasyonun manasını yitirdiği bir nizamda yalnızca gereksinimimiz kadar eşya ile hayatta kalmak önceliğine sahibiz.” dedi.
Bireysel bir tercih değil, Mecburî nitelikli ferdi bir hayat
Kalkandelen, zelzelenin akabinde yaşanan elektrik kesintileri, ısınma sorunları, Temel muhtaçlıkları karşılamada yaşanan imkânsızlıklar, insanları, karavan yuvalarında bu sorunlarla yüzleşmeyecekleri bir hayatı kurgulamaya yönelttiğini söyleyerek “Deprem korkusunu bir nebze olsun dindiren bu durum insanları kendi köşesinde, kendini kurtarabileceği ya da kendi hayatını garantileyebileceği bir alana itiyor. Bu durum da insanın doğayı ve etrafını rasyonel nazar açısıyla gözlemleyip değerlendirmesinin Öbür bir versiyonu. tabiat ve tabiattan gelen afetler karşısında Pasif bir durumda kalmak yerine, sorgulayan ve bu doğrultuda tecrübeler yaşamayı, teşebbüslerde bulunmayı tercih eden insanın etken tavrı çıkıyor karşımıza. Bu etken tavır Biricik başına keyfi, ferdi bir tercih değil, Zarurî nitelikli ferdi hayatta kalma çabası. Herkesin bu kişisel gayreti farklı bir toplumsal şuur ortaya koyuyor aslında fakat bu Defa çıkış yolu birbirinden bağımsız, hedefi ortak nitelikte. Sarsıntıyla yaşama gerçeğimizi kabullenip planlı tahlilleri cemiyet şuuruyla üretebilmiş olsaydık, böylesi plansız kişisel tahlillere muhtaçlığımız olmayacaktı.” değerlendirmesini yaptı.
Birbirine bağlı bağlarla şekillenen cemiyet sistemimiz yerini taşınabilir hayata bırakıyor
“Toplumsal yapıyı etkileyen bir dönüşüm süreciyle karşı karşıyayız ve bu dönüşüm en Temel toplumsallaştırma ortacısı olan aileden başlıyor. Bazen aileler meskenlerine hırsız girdiği için, bazıları ise kiralara gelen artırımlar yüzünden karavan hayatını tercih ediyor.” diyen Üsküdar Üniversitesi İnsan ve cemiyet Bilimleri Fakültesi Sosyoloji Bölümü Dr. Öğr. Üyesi Nihan Kalkandelen kelamlarını şöyle tamamladı: “Yerleşik hayata geçtiğimiz devirlerdeki kalabalık geniş aileler, birbirine bağlı alakalarla şekillenen cemiyet sistemimiz yerini taşınabilir hayata bırakıyor. Köklerimizi söküp birbirimizden ayrışmaya başlıyor üzereyiz. Lakin öbür taraftan bu durum toplumsal bir seferberlik halinin habercisi olarak kıymetlendirilebilir. Bağımsızlaşmaya, kişiselleşmeye başlasak da kuvvetli kalmayı öğreneceğimiz bu çaba bize yine bir Tüm olarak devinim etme kabiliyeti kazandıracak ve bu Evvel aileden başlayıp bütün topluma yayılan bir tesir yaratacak tahminen de…”
Kaynak: (BYZHA) ak Haber Ajansı
