Uluslararası Çalışma Örgütü (ILO) ve UNICEF’in yayınladığı “Çocuk İşçiliği: Global 2020 Varsayımları, Eğilimler ve Gelecekteki Durum” raporundaki datalara nazaran, dünya genelinde 160 milyon çocuk emekçi bulunmaktadır.

Dünya genelinde 160 milyon çocuk işçiliği bulunmaktadır. Üstelik 2000 ile 2016 yılları ortasında çocuk emekçi olarak çalıştırılan çocukların sayısı 94 milyon azalmışken, 20 yıl sonra çocuk personel sayısının yine artışa geçtiği görülmektedir.

Covid-19 salgınının daha başlangıç evrelerinde yayınlanan kelam konusu rapora nazaran, dünyada her 10 çocuktan 1’i çocuk işçi olarak çalışıyordu. Ayrıyeten kelam konusu raporda; Sıhhatlerine, güvenliklerine ve ahlaklarına ziyan verebilecek tehlikeli işlerde çalışan 5-17 yaş ortası çocukların sayısının 79 milyona yükseldiği, çocukların yüzde 70’inin (112 milyon) tarım dalında, yüzde 20’sinin hizmet (31,4 milyon) ve yüzde 10’unun sanayi (16,5 milyon) kesimlerinde çalıştırıldığı, çocuk personel olarak çalışan 5-11 yaşları ortasındaki çocukların yaklaşık yüzde 28’inin ve 12-14 yaş ortasındaki çocukların yüzde 35’inin okula gitmediği, covid-19 salgınının bir sonucu olarak tüm dünyada 9 milyon çocuğun, 2022 yılının sonuna kadar çocuk işçiliğine itilme riskiyle karşı karşıya olduğu tespit edilmiştir.

Gerçeklikten Kopuluyor!

Eğitim Sen çocuk çalışanlar ile ilgili yaptığı açıklamada, “Aynı sorun Türkiye için de geçerlidir. Mülteci ve göçmen çocukların çalıştırılmasını ve sayıları 1,5 milyona ulaşan stajyer-çırak-kursiyer gerçekliğini yok sayan Türkiye İstatistik Kurumu (TÜİK), ‘Çocuk İşgücü Anketi Sonuçları 2019’ çalışmasında 5-17 yaş kümesinde ekonomik faaliyette çalışan çocuk sayısının 720 bin olduğunu belirtmektedir. Gerçeklikten böylesine kopuk bir istatistik çalışması yürüten TÜİK “İstatistiklerle Çocuk, 2021” raporunda da “Hanehalkı İşgücü Araştırması 2021 yılı sonuçlarına nazaran; 15-17 yaş kümesindeki çocukların iş gücüne katılma oranı %16,4 oldu. İş gücüne katılma oranı cinsiyete nazaran incelendiğinde, bu oranın erkek çocuklar için %22,9 kız çocuklar için %9,5 olduğu görüldü.” tabirlerini kullandı.

Eğitim Sen Ne Öneriyor?

Eğitim Sen çocuk emekçilerin artışı ve okula giden çocuk sayısının azalması ile ilgili teklif olarak şunları sundu;

• Çocuk işçiliğinin birinci nedeni kapitalizmin fakirleştirici politikalarıdır.  Bu yoksulluğu ortadan kaldırıcı, ailelerin ve toplumun ekonomik sıkıntılarına tahlil üreten siyasetler oluşturulmalı ve uygulanmalıdır.

• Çocuk personelliği ile uğraşta, fakir ailelerin çocuklarını çalışma hayatından alıkoyup okula gönderilebilmesi için, bu ailelere yönelik ekonomik ve toplumsal takviye siyasetleri hayata geçirilmelidir.

• Çocuk personelliği ile gayrette yapılması gereken birinci iş, çocuk işçiliğini acil çözülmesi gereken bir sorun olarak kabul etmek ve somut bir aksiyon planı hazırlamaktır.
• ILO’nun da tavsiye ettiği üzere evvel kısa periyotta, kabul edilemez istihdam biçimlerinde çalışan çocuklara (kölelik, uyuşturucu ticareti vs.), ağır ve tehlikeli işlerde çalışanlara (maden ve taş ocakları vs.) ve en muhafazasız kümelere (12 yaşın altındakiler ve kız çocukları) ulaşılmalıdır. Ayrıyeten bu devirde, çalışan çocuk emekçilerin çalışmaktan alıkonulana kadar iş yerinde korunması da sağlanmalıdır.
• Eğitim ve okulun çocuk işçiliğini sona erdirmek açısından en tesirli araç olduğu açıktır. Eğitim çağındaki çocukların çalıştırılması yasaklanmalı, çocukları çalışmaya iten nedenler ortadan kaldırılmalıdır.
• Orta ve uzun periyotta ise çocuk işçiliğinin tüm boyutları ile sona ermesi konusunda somut siyasetler oluşturulmalı ve bu siyasetler mümkün olan en kısa müddet içinde uygulanmalıdır.  (BSHA- Bilim ve Sıhhat Haber Ajansı)  Kaynak : Eğitim Sen