Bu Yıl 14 Mart Tıp Bayramı’nda acımız Aka ve tarifsiz. Tıp Bayramı’nda değişik bir gündemle bir ortada olmayı temenni ederdik oysaki… zelzele felaketiyle birlikte Tıp Bayramı konuşma içeriğimiz, hissimiz ve hayat değişti. Kahramanmaraş zelzeleleriyle Birlikte kendimizi içerisinde bulduğumuz durum bütün toplumu, tıp ve sıhhat topluluğunu da Fazla derinden ve ağır etkiledi. İstanbul doktor Odası olarak Antakya ve Adıyaman’da Türk Tabipler Birliği çatısı altında mesuliyet alarak alanda birebir çalıştık. zelzele bölgelerine istekli sıhhat hizmeti götürürken zelzelenin tesirlerini alanda olan bizler iliklerimize kadar hissettik. Sarsıntılarda 100’ü aşkın Tabip meslektaşımızı kaybettik. 500’ü aşkın sıhhat çalışanı hayatını kaybetti. Geride kalan, tıpkı vakitte depremzede olan doktorlarımız ve sıhhat çalışanlarımız hala bölgelerde çalıştırılıyorlar ve travmaları Fazla derin. Önemli barınma problemleri yaşıyorken tıpkı vakitte korkuyorlar da… alan çalışmalarında bu kaygı havasını gözlemledik. Lakin ne yazık ki bütün travmatik durumlarına karşın, çalışmak zorunda bırakılıyorlar. Bu Tıp Bayramı’nda mesleğimiz Fazla derin yaralar almıştır. zelzele öncesi ve sonrası için hiçbir şey eskisi üzere olmayacak hissini Anlatım edebileceğimiz bir kırılma yarattı. Bundan sonra hayata, hayatlarımıza uzun müddet 11 Vilayet ve 13 milyon insan odaklı bakacağız.
***
Deprem gerçeğiyle Istırap bir biçimde yüzleştiğimiz bugün İstanbul’a da sıçrayan zelzele mümkünlüğü ile Bir arada doktorlar olarak bizler, sıhhat çalışanları ve halkımız da zelzele gündemiyle yatıp kalkıyoruz. Bu Tıp Bayramı’nı idrak ettiğimiz bugün İstanbul’da esaslı iki üniversite hastanemiz, sıhhat kuruluşları boşaltılıyor, hastaneler birleştiriliyor. bütün bunların olması nedeniyle İstanbul’da da bir sıhhat krizinin içerisindeyiz. Bu tarafıyla bu Yıl Tıp Bayramı epey karmaşık. Taşınılması düşünülen hastaneler, taşınacak olan doktorlarla toplantılar yapacağımız bir 14 Mart olacak bizim için. 14 Mart günü akşamı konuşulan bahisler Fazla hayati tahlil bekleyen mevzular olacak. 14 Mart’ı kendi içinde, mesleğimizin hoşluklarını güzelliklerini hatırladığımız buluştuğumuz bir gün olarak değil; sıkıntılarımızı çözmeye çalıştığımız bir gün olarak geçireceğiz.
***
Yine bu Yıl 14 Mart haftasında zelzelesi konuştuğumuz bir hafta olacak ve uzun mühlet de gündemimiz zelzele olacak. Geride bıraktığımız yıllarda da Tıp Bayramı ve haftasını Uğraş problemlerini konuştuğumuz Vakit dilimi olarak değerlendirdik. nihayet 20 yıldır tabipler ve sıhhat alanı Önemli bir hamle altındadır. Hekimlik mesleğinin Daimi geriletildiği bir süreci yaşıyoruz. Mesleksel Prestij emeğin kıymeti mesleksel uygulama alanları ve bu alanlardaki özerkliğimiz…. bütün bunları içerecek formda mesleğin geriletildiği bir Devre oldu. 1990’lı yıllar da Tekrar Türkiye’de sıhhat sisteminin tıkandığı bir Devre olmuştu Tekrar Türkiye’de sağlıksızlığın kök saldığı bir periyottu. Üzerine de 20 yıllık AKP iktidarı devrinde sıhhatin neoliberal dönüşümünü ve metalaşmasını izledik. Sıhhatin fiyatlandırılması ve pazarlanması süreçlerine Şahit olduk. Ve en sonunda da Aka bir yıkıma tanıklık ettik. Biz Tıp Bayramı ve Tıp Bayramı haftasını içeriksel olarak Fazla daha mücadeleci bir süreç olarak görüyor kendimizi kederimizi açığa çıkaracağımız bir Devre olarak etkinlikler gerçekleştiriyoruz.
***
İçimizi acıtan hepimizin Fazla sayıda yakını kaybettiği, meslektaşlarımızı, sıhhat çalışanlarımızı, halkımızı kaybettiğimiz sarsıntılarda birinci gün İstanbul doktor Odası olarak istekli doktorlarla ilgili davette bulunduk ve 1400 Tabip üçüncü günün sonunda odamıza zelzele bölgesinde istekli çalışmak için müracaatta bulundu. Bu Fazla değerliydi. Doktorlarımızın Uğraş odalarına güvenmeleri, Uğraş odaları üzerinden gönüllülük temeliyle gitmek istemeleri Fazla kıymetliydi. Bu İlgi ve talep orada yararlı olabilecekleri faaliyetleri devlet çatısı altında yapamayacaklarını düşündüklerinin de bir göstergesidir bu tıpkı vakitte. Buna Karşın İstanbul doktor Odası olarak bizler, bize başvuran tabiplere, sıhhat Bakanlığı üzerinden de istekli olarak bölgelere gidilebileceğini hatta daha süratli ulaşım imkanı sağlanabileceğini duyurduk. Bu halde yönlendirmede bulunduk. Birinci gün aktivistlerimizle Birlikte uçaklar aracılığıyla zelzele bölgelerine ulaşmaya çalıştık. sıhhat Bakanlığı üzerinden giden birinci takımlar gittikleri günün akşamında, ne yazık ki Adana Havaalanı’nda bekletildiler, sonraki gün sabaha hakikat lakin Antakya’ya gidebildiler. Birinci bir hafta beton üzerinde yatan imkansızlıklar içerisinde sıhhat hizmeti vermeye çalışan meslektaşlarımız oldu. Devlet; Tabip ve sıhhat çalışanı insan gücünü konumlandıracak tertip konusunda Fazla başarılı olamadı. Enkazlar yerde kaldı, birçok insan kurtarılamadı, Aka Amel makinaları gerekiyordu fakat münasebetlerin sıralandığı bir süreçle karşılaştık. İnsan gücünün verimli bir halde hizmet vereceği şartlar ne yazık ki sağlanamadı. İşte bu sebeplerle de bizler de öfkeliyiz, kayıplar canımızı Fazla yakıyor. Biz tabipler insanların hayatlarının kurtulması, yaşamaları için çalışan bir Uğraş grubuyuz ki Temel amacımız budur. Bunu bizim dışımızdaki nedenlerle başaramamış olmanın öfkesi üzerimizdedir. Kaybettiğimiz on binlerce insan Mevcut ve bu beceriksizliği de aşan berbatlığın hesap vermesi gerektiği kanısındayız.
***
Yine bu Tıp Bayramı’nda, geride bıraktığımız üç Yıl içerisinde Covid-19 sürecinde yüzlerce meslektaşımızı kaybettik. Zelzelelerle sarsıldığımız bugün bu kayıplarımızı da hürmetle anıyoruz. nihayet üç yılımız Daimi kayıplarla geçti ve yüzlerce meslektaşımız Covid-19 nedeniyle, misyonlarını icra ederken hayata veda etti. Covid-19 bir Uğraş hastalığıdır. Hastanede mesleğini uygularken yakalanılan bir hastalıktır. Hayatını kaybeden yüzlerce meslektaşımızın akabinde sarsıntıda yitirdiklerimiz de eklendi. Yastayız… Bu şartlarda mesleğimizi gerçekleştiremediğimiz için binlerce meslektaşımızı yurtdışına gönderdik. Gitmelerini izledik. Bu ülkenin yetiştirdiği Aka pahalar, tabiplerimiz gittiler. çok kuvvetli eğitim süreçlerinden geçen bir Uğraş kümesi olan hekimlik mesleğini özgürce yapamayacaklarını düşündükleri bu Kötü şartlarda kalmak istemeyerek daha Mesut olacakları ülkelere gittiler. Ne yazık ki bu yol, Fazla Mesut bir formda çıktıkları bir yol değildi. Seçeneksizlik nedeniyle gitmek zorunda hissettiler. Hala da bugün Türk Tabipler Birliği’nden yeterli Vaziyet dokümanı alarak giden doktorlarımız var. Yüzlerce meslektaşımız uygun Vaziyet evrakı alıyor ve Yurt dışına gitmek için Uğraş sarf ediyor. Bu durum Uğraş ismine Aka bir kayıpken, bu ülke ismine, bu ülkeyi yönetenler ismine da Aka bir utanç sıkıntısıdır.
İstanbul doktor Odası Yönetim Konseyi Üyesi Uzm. Dr. Cegerğun Polat
